Eenzaamheid is een gevoel waar je mee zit. Eenzaamheid hoeft niet noodzakelijk gepaard te gaan met alleen zijn. Je kan je enorm eenzaam voelen binnen een relatie of heel veel sociale contacten hebben, maar toch eenzaam zijn. Er zijn mensen die graag alleen zijn en dit niet zien als iets negatiefs, maar veel mensen houden er wel van om geregeld mensen rond zich te hebben. Door omstandigheden zoals bvb ziekte, relatieproblemen, echtscheiding, burn-out, … kan het gebeuren dat mensen rondom ons niet meer langskomen of beschikbaar blijken. Hierdoor geraken we wat geïsoleerd en krijgen we het gevoel van uitsluiting en eenzaamheid. In deze situaties ervaren we letterlijk het alleen zijn en gaat dit gepaard met eenzaamheid. Ook op school of op het werk is het soms moeilijk om aansluiting te vinden met leeftijdsgenoten of collega’s. Het lijkt dan wel alsof eenzaamheid / alleen zijn een onveranderbare situatie is geworden. Dat we niet belangrijk genoeg zijn voor de anderen om aandacht aan te besteden. Eenzaamheid aanpakken vergt veel durf. Durven je plaats weer in te nemen en jezelf te tonen aan de ander. Door genegeerd te worden, zijn ons soms zelf gaan wegsteken of ons op een niet authentieke manier gaan tonen. Hierdoor versterken we juist het gevoel van eenzaamheid. Hierover spreken en naar kijken is soms pijnlijk, maar wel noodzakelijk om er verandering in te kunnen brengen. In therapie leren we die moeilijke situatie van eenzaamheid en alleen zijn te benoemen. We leren opnieuw om het verlangen gezien te worden hardop uit te spreken er creëren we de veiligheid om hierin stappen te durven zetten door onze angst voor afwijzing te overwinnen.