Agressie / Agressiebeheersing

Agressie is een gewelddadig handelen met de bedoeling iets te raken of schade aan te richten. Dit kan zowel fysiek zijn als verbaal, maar ook psychologisch en sociaal. Fysiek en verbale agressie zijn vaak duidelijker dan sociale agressie zoals uitsluiting, negeren, niet betrokken worden, … Ook psychologische agressie is moeilijker te duiden omdat dit vaak na een langere periode pas door begint te dringen bij het slachtoffer (en ook wel bij de dader). Hoewel agressie als doel heeft om schade aan te richten kan het ook zijn dat de dader van agressie dit eigenlijk niet echt wilt, maar toch doet. Het lijkt dan sterker dan zichzelf. Bij een begeleiding hiervoor zoeken we dan naar de onderliggende oorzaken van agressief gedrag. Agressie wordt dan gezien als een beschermingsmechanisme (de “fight” modus) om onderliggende gevoeligere zaken te beschermen. Het slachtoffer van agressie blijft dan achter met zeer verwarrende signalen en schade die ‘hersteld’ dient te worden. Zowel dader als slachtoffer van agressie dienen zich bewust te worden van wat er is gebeurt en hoe ze zich hier zelf bij voelen. Het verwoorden en afstemmen met zichzelf gebeurt in therapie. Vanuit het overzicht en de innerlijke kracht kan dan een proces van hertel plaatsvinden. Voor het slechtoffer betekent dit soms om de dader te confronteren op een geschikte manier of om, indien nodig zichzelf in veiligheid te brengen. Voor een dader zal de weg naar herstel via zijn persoonlijke kwetsbaarheid verlopen om zo opnieuw op een gezonde manier verbinding met zijn slachtoffer op te zoeken. Methodes om zijn agressie onder controle te houden en om te vormen in een meer aangenamere manier van conflicten aan te pakken kunnen hierbij goede handvaten zijn om vertrouwen bij zichzelf en het slachtoffer te creëren. Zowel dader als slachtoffer van agressie hebben nood aan een persoonlijke proces binnen de psychologische begeleiding.